Al binnen 3 km van het vliegveld van Vancouver ging Annette er vandoor. Ik had echter de GPS. Waar we links aan moesten houden, ging Annette rechts. Schreeuwen hielp niks. In een mindfull momentje realiseerde ik me dat een stukje omfietsen op een heel jaar niet zoveel uitmaakt.
Dat alles hielp mee om precies op tijd bij de ferry naar Nanaimo aan te komen. Na een warm welkom door Judith en Nathan (met bier en burgers) heerlijk geslapen. Vandaag een rustdag gehouden.
Tegeltjeswijsheid: “randonneurs kunnen nooit OMfietsen”.
Hoop dat de volgende foto’s beter zijn …..
Ah goed zo, een beetje eigen wil is belangrijk, Annette. Beer en burgers om de vetreserve nog wat aan te vullen? Vooruit dan. Veel plezier.
Maak je geen zorgen. Hier regent het al de hele dag
Dat geeft troost. Ook helpt het dat de voorspellingen voor de rest van de week goed zijn. Hier in Nanaimo.
heel veel plezier! Die fietsbenen komen vanzelf!
Ook in Nederland reden Annette en ik nog wel eens om. Zelfs in Eerbeek naar Gert:-)