De vissers van Miramar maken zich klaar om te gaan vissen.

Ik heb de laatste dagen wat last van mijn knie. Overbelasting denk ik. Een dagje rust was dus welkom. Maar dan moet ik wel rust houden. Meestal zijn onze rustdagen vermoeiender dan onze fietsdagen, vanwege alle gewandel. Nu niet. Alles nodigde ook uit om niks te doen. Prachtig plekje op een groot terrein. Mooi grasveld, met palmbomen, allerlei vogels en pal aan zee, of nee: de oceaan! Wind en schaduw zorgen voor aangename temperaturen. Via het strand is het maar een paar honderd meter naar het dorpje Miramar. Een echt vissersdorp. Met restaurantjes aan het strand waar de lokale bevolking eet en drinkt. De oudere mannen komen muziek maken in ruil voor een fles bier. En de opgedoken oesters worden ter plekke open gemaakt en geserveerd met limoen.

Oesters klaar maken.

Het aangrenzende dorp Santa Cruz kent ook een paar winkels. Waaronder enkele  “minisupers”. Maar ook een wasserette. Doña Luisa beschikt over 2 wasmachines en 2 droogtrommels. Voor 60 cent per kilo is alles weer schoon! Om dat te vieren besloten we aan het strand een biertje te drinken. Daar stond dus een meneer oesters klaar te maken. Nou ben ik niet super verzot op oesters, maar ik dacht als ik ze hier niet eet, dan ook nooit meer. Dus hebben we een portie besteld en met smaak opgegeten. Ik denk dat ik ze nooit meer zo lekker eet. Dat had wel tot gevolg dat we de linzen maar niet meer klaar gemaakt hebben. Maar ja, op zo ’n lange fietstocht moet je een beetje flexibel zijn.

Oesters eten.

Het politiebureau van Santa Cruz.

Een échte rustdag.